De tocht van Barbuda naar Sint Maarten is prachtig. De zee is kalm, de wind is vriendelijk, doch sterk genoeg voor een fatsoenlijke snelheid. 's Nachts zie ik een ster super fel worden en vervolgens compleet verdwijnen. Zou dat een vallende ster zijn die heel toevallig recht op ons af kwam, of misschien wel een supernova. Helaas weet ik te weinig van sterrenkunde. In ieder geval is het een overweldigend mooi gezicht. We varen langs Sint Bart en dan is het niet lang meer tot Sint Maarten. Groot Baai is dé baai voor cruiseschepen op Sint Maarten. Het is nog midden in de nacht, dus zodra we een goed plekje hebben gevonden gooien we het anker uit en gaan nog even lekker slapen. De volgende ochtend blijkt dat we tussen drie oude America's Cuppers geankerd liggen. De mooie scheepjes doen Marijn de Magic missen. Aan wal is het een groot cruiseschepenpretpark. Het is echter erg rustig vandaag. We slenteren wat rond, klaren in en spreken met wat vriendelijke locals. Hoewel veel mensen hier wel Nederlands verstaan praat bijna iedereen Engels. Ook de mensen van officiële instanties zijn Engelstalig. Als we geld willen pinnen, blijkt de pinautomaat wel een Nederlands menu te hebben, best gek, zo ver weg.

's Avonds drinken we veel te grote mojito's bij een veel te gezellig barretje met veel te goede barkeepsters, waardoor mijn hoofd de volgende dag veel te onaangenaam aanvoelt. Naast door de door mijzelf bezorgde kater wordt het gemoed bepaalt door tientallen jetski's die om ons heen scheuren en overal varen taxibootjes, die grote golven trekken. We besluiten naar de kant te gaan om wat inkopen te doen en de chaos hier in de baai even achter ons te laten. Als we halverwege van de boot naar het strand zijn, komt er een gast op een jetski vlak langs gescheerd. Marijn heeft het bijna niet meer en vertelt me wat hij het liefst met de jongen op de jetski zou willen doen. Ik stel hem gerust en zeg dat de jongen waarschijnlijk gewoon wil laten zien hoe leuk hij het vindt om op zo'n ding te zitten. Even later komt hij echter weer langs en terwijl hij Marijn recht in de ogen blijft kijken begin hij golven te maken en trekt hij zelfs een spray die ons nat maakt. Marijn had dus toch gelijk, wat een stomme gast! Het is niet leuk en voelt erg intimiderend, zo in je roeibootje. Maar goed, we roeien door naar de kant, doen boodschappen en besluiten daarna te vertrekken.

Ook op de kant is de chaos losgebroken. Sint Maarten is echt een piraten eiland, het lijkt of alles mag, iedereen voor zichzelf kiest en het leven om seks, drugs, feesten en consumeren draait. De duizenden mensen van de ZEVEN cruiseschepen die vandaag zijn aangekomen, zijn over het algemeen wit met rood en dik. De winkelstraat met dutyfree shops puilt uit van de bezoekers, terwijl de rest zit te eten en drinken in de talloze barretjes en restaurants langs het strand.

Eenmaal terug op de boot halen we het anker op en gaan richting Simpson Bay, in de hoop daar wat rust te vinden. Het is maar een klein uurtje varen en voor we het door hebben zijn we er al. Het is een grote, volle, weinig beschutte baai. We vinden een vrij plekje, waar we flink liggen te halen. Dan horen we een oorverdovend gebulder. Verschrikt ren ik naar buiten, wat is er aan de hand?

Het blijkt dat er niemand in gevaar is, we liggen gewoon naast het vliegveld en de vliegtuigen komen op een meter of honderd over de boot heen gevlogen. Wat is dit voor eiland! Helaas zijn deze twee baaien de enige op het Nederlandse stuk van het eiland waar je kan ankeren, dus we hebben niet veel keus. We besluiten het gewoon uit te zingen, voor zolang we hier moeten zijn. We beginnen dus meteen met dingen te regelen. We gaan naar de bootspullen winkels, naar de zeilmaker,naar de staaldraadverkopers en de elektronicashop. We roeien door de lagoon, waar we de Skye zien liggen. Dit keer met Willem en Marieke aan boord. Dat maakt het al weer wat leuker op dit eiland.

Met de Skyenaren gaan we naar een barretje naast het vliegveld. Hier houden mensen zich vast aan het hek van het vliegveld om vervolgens bijna de lucht in geblazen te worden als zo'n monster opstijgt. Ik vind het maar niets en kijk van een afstandje toe, vreemde hobby's hebben die mensen hier.

Na een paar dagen varen we met een ommetje terug naar Groot Baai. Het is heerlijk om even te kunnen vluchten van alle drukte en geluiden van het eiland. En we krijgen ook nog een cadeautje, we zien vijf pilot whales! Te gek, dit is de eerste keer dat we walvissen zien in de Carieb. In Grootbaai zoeken we dit keer een ander plekje uit in de hoop dat daar wat minder jetski's komen. Dat blijkt inderdaad te kloppen, nu liggen we alleen naast de geul waar de taxibootjes voor de cruiseschepen doorvaren. En zoals te verwachten zijn die duidelijk niet ontworpen of brandstofefficiëntie en het maken van weinig golven. Maar goed, alsnog beter dan jetski's. Twee dagen later klaren we uit en doen nog wat boodschappen. Bij het uit klaren blijkt dat Sint Maarten ook nog het duurste eiland is dat we tot nu toe hebben aangedaan. Op de rekening staan bedragen voor havengeld en pilotkosten. Ik heb geen idee wat ze menen hiervoor te leveren, maar besluit met er maar niet druk over te maken. Hoewel we nog niet helemaal klaar zijn met klussen, gaan we hier in ieder geval even weg, voordat we helemaal gestoord worden. Als we weer terug moeten naar Sint Maarten gaan we de Franse kant maar eens proberen. Misschien past dat beter bij ons.

Gelukkig ligt er alweer een nieuw avontuur op ons te wachten:

Eindelijk is het zover, Saba, poging drie! Zou het dit keer echt lukken om er te komen?