Life is rollercoaster, een heerlijk cliché zinnetje, maar de laatste maanden zeker waar.

Nadat we weer het water in konden met de Deinemeid stonden ons alweer genoeg nieuwe avonturen op te wachten. Eerst kwamen we erachter dat een pool van de startaccu vrijwel geheel weg was gefikt, wat voor gepast vuurwerk zorgde. Later, met hulp van ome Heine werd deze uit elkaar gehaald, gefixt en weer in elkaar gezet. Vooral het loshalen en bevestigen was nogal een crime, gezien de kleine ruimte beschikbaar om erbij te komen.

Gelukkig was er dit keer meer water in het slootje naar Bijko, zodat we op eigen krachten op zout water konden komen. Wel een bizar idee dat ze al meer dan vijf jaar geen spatje zout water had geproefd en nu er weer midden in lag, je zou toch denken dat ze dat lekker moet vinden.

Voor een paar weekjes hadden we een mooi plekje op nummer 33 in de Noorderhaven te Harlingen. Hier hadden we tussen de platbodemwedstrijden, feesten en verhuizingen door tijd om de betimmering weer in elkaar te zetten, ons te verdiepen in te kachel en het stroom systeem, de accu's vol te laden en vele kleine dingen in orde te maken.

Na de slag in de rondte mochten dan eindelijk de zeiltjes erop.

Bij het stellen van de mast bleek echter dat de wantspanners er slechter aan toe waren dan we tot dan toe hadden verondersteld, maar goed, wel fijn dat we dat tijdig konden constateren. Het schijnt dat als je twee samenwerkende rvs onderdelen niet vet ze elkaar opvreten en dat was bij een paar van onze spanners gebeurt. Het schroefdraad was naar z'n grootje, en toen we probeerde er toch kracht op te zetten om een noodborg met een touwtje te maken werd hij zo dol dat je het gehele schroefdraad zo uit de spanner kon trekken.

Gelukkig heeft schipper Daan goeie kennisen, waarvan er een wel een klein oud spannertje voor ons had. Op internet vond ik met wat goed geluk exact dezelfde spanners als op de Deinemeid voor niet al te veel geld, die kan ik later in Franeker ophalen.

Maar eerst de grote beproeving: het was tijd om voor het eerst te gaan zeilen.

Daan was ook mee en de planning was Harlingen – Enkhuizen en dan daar samen met Joost, die met de Overwinning ook naar Amsterdam wilde samen te overnachten.

Om een uurtje of elf kwamen er achter dat er net wat minder water op de boontjes staat dan we in ons achterhoofd hadden, zodat we nog ff flink moesten haasten om het tij niet te missen.

Het stuk naar de sluis voeren we alleen op de rolgenua, we hadden weliswaar het stroompje mee, maar liepen toch al makkelijk acht en een halve knoop. Terwijl het zo kalmpjes en rustig aanvoelde.

Bij de sluis werd er een grootzeiltje opgeknoopt. Ook het hijsen van het grootzeil verliep aanzienlijk soepeler dan verwacht. Met het grootzeil erop en een goede windkracht vijf bakstagwind, liepen we op het ijsselmeer eigenlijk niet minder dan zeven knopen en grotendeels van de tijd zelfs tegen de acht. Joost was wat later vertrokken en gaf ons nog een waypoint van Enkhuizen door, aangezien het zicht matig was. Hij haalde ons echter net niet genoeg in om ons nog te kunnen zien varen.

Na enig zoeken aan de zuidkant van de sluis van Enkhuizen vonden we een mooi plekje waar we met de twee bootjes naast elkaar konden liggen.

Nu begon het pas echt te bezinken, wat een geweldige, vette boot hebben wij gekocht.

We hebben nog niet durven kruisen vanwege de gare wantspanners, maar wat een genot al om ruime wind te varen. We kunnen bijna niet wachten om verder te varen. Het scheelt dat het buiten koud en nat is, waardoor we toch maar eerst voor rust kiezen en morgen pas verder varen.

Fftjes hebben we het er nog over of we niet vast naar zuid Spanje ofzo zullen varen. Maar nee, we moeten gewoon nog even geduld hebben en dan kunnen we het volgend jaar gewoon goed doen.

Daan ging weer van boord, terug naar huis en wij aten wat met Joost en zijn opvarenden.

Het slapen verging mij goed in het vooronder, Marijn had wat meer moeite, maar dat kan ook aan de slechte wijn gelegen hebben.

De volgende ochtend stapte Lisa over van de Overwinning op de Deinemeid. Nu hadden we alweer een stuurautomaat, wat een luxe!

Deze dinsdag verliep met wat rustigere wind en af en toe zelfs een greintje zon. In de loop van de middag liepen we Amsterdam binnen. In de sixhaven kregen we een mooi plekje toegewezen, vrij vooraan met nog een beetje uitzicht over 't Ij. De havenmeester lijkt een erg aardige vrouw en we konden meteen een stroompje inprikken om de accu's weer goed verder door te laden.

Ik plakte mijn telefoonnummer op de ingang, we hebben de boel netjes opgeruimd en de boot tot snel gegroet.

Nu weer terug naar Harlingen, volgende boot naar Amsterdam brengen. :)