Het was gister iets te spannend allemaal.
Eerst scharrelde we door een prachtig doolhof van eilanden, rotsen en geulen. Op deze binnendoorroute moesten we onder een brug door die zowel volgens de kaart als het boekje 19 meter hoog boven het water uit zou moeten komen. Theoretisch zou dat ruim moeten passen, maar als je dan op het fokkie op de brug afstevend, gieren toch de stofjes door je lijf.


Toen we in de buurt van Servaag kwamen, liepen we tot drie keer toe vast tegen een rots op een smalste stukje ingang naar de ankerbaai.
We wilden het eigenlijk opgeven, maar toen snelde twee noren met een oud vissersbootje ons te hulp en lieten ons de weg zien. Het flesje wijn als dank werd met glimmende ogen ontvangen.
In dit onderwater landschap is het echt een zaak van belang om goed onderwater te kijken of je geen rotsen tegenkomt. Gelukkig is het water mooi helder, wat dit aanzienlijk vergemakkelijkt. Toch vind ik het erg moeilijk diepte in te schatten. Zie maar eens het verschil tussen 2 en 2,5 meter. Daarna wilde het anker niet vallen en gaf de ankerlier geen gehoor. Later bleek het grootste probleem een geknapte zekering te zijn. Waarschijnlijk is het knopje per ongeluk aangestoten en heeft de lier geprobeerd het anker door zijn ophangingen te trekken, waardoor de zekering is doorgebrand. Gelukkig ook eigenlijk maar.

Bijgekomen van de schrik konden we heerlijk genieten van het prachtige uitzicht en de stilte.
's Avonds na een wandelingetje waarbij Jari, Isa en ik nog half verdwaalde op een eilandje, hoorden we aan boord de vissen om ons heen springen. Dit tot berouw van de muggen en vliegjes boven water.





Vanmorgen, na een verfrissende duik, heerlijk gewandeld langs de baai bij Selvaag.
Niemand was weg te slaan van dit idyllische plekje, maar om een uur of vier hadden toch genoeg moed verzameld om weer richting de smalle uitgang te scharrelen. Met goede samenwerking scharrelde we dit keer zonder problemen naar buiten.
Er stond inmiddels niet zo veel wind meer. De wind hier waait vooral 'svmiddags en uit westelijke richting door de opwarming van het land. We kozen voor de route over zee en lieten in eerste instantie het doel van de reis nog even open.
Nu liggen we in de baai van het eiland YT. Flekkeroe, wat Hetty nog kent van toen ze hier vroeger woonden en werkten. Morgen schijnt het weer wat minder te worden en dinsdag wordt storm voorspeld. De planning is dan ook om morgen naar Lillesand te varen en daar dan minstens een dagje te blijven liggen. Misschien zelfs nog een landtripje te maken.