Aangekomen in Thyboron!
In 48,5 uur vanaf Harlingen over de Noordzee naar Thyboron, Denemarken.
Dinsdagochtend op tijd vertrokken vanaf de Zuiderpier.
In het zeegat bij Vlieland meteen mooie golven voor de zeedoop van Jari, Isa en mij.
We kunnen we precies de Ouderzorg nog uitzwaaien die richting Terschelling gaat.
En dan ligt in eens Vlieland rechts van Terschelling in plaats van andersom.
Meteen boven de kust ligt een verkeersscheidingsstelsel. De oversteek hiervan verloopt zonder problemen.
Als we dan eindelijk echt af kunnen vallen lopen we een mooie ruime koers, met een warrige kruiszee.
Jari is al snel zeeziek, na binnen een computerspelletje te doen. Maar na een tijdje buiten gaat het gelukkig snel weer beter met hem. Ik merk dat ik het best goed kan, zolang ik maar niet binnen iets hoef te doen. Dan voel ik het groen al snel naar boven stijgen. Gelukkig dus ook dat oma Hetty het koken voor haar rekening neemt. En het smaakt heerlijk!
Dan de nacht in, de zee wordt steeds rustiger.
Op de een of andere manier weet ik nog bijna een boei te kussen. Met een klein schrikje wel weer helemaal wakker.
Marijn en ik spreken een wachtschema van drie uur af, maar in de praktijk wordt de ander steeds al wakker voordat hij gewekt zou moeten worden. Waardoor we wisselen zoals het loopt.
We komen nog langs iets dat naar ik vermoed een windmolenpark is, met werkschepen eromheen. Maar het staat niet op onze kaarten aangegeven. Wel grappig is dat ik hier ineens bereik met mijn gsm heb. Ik denk dat er voor de werkers aldaar een paal is neergezet voor communicatie met het thuisfront.
De ochtend is prachtig. Bewolkt, stil en een rustig lopend windje. Iedereen ligt te pitten. Ik luister omroep MAX op de wereldontvanger. 'Return to Sender' van Elvis blijft nog dagen in mijn hoofd zingen. De lucht trekt in de loop van de dag open, zodat het zonnedek dan toch echt ff geopend kan worden.

Het logboek wordt regelmatig bijgehouden en we luisteren naar het weerbericht van de BBC op de lange golf.
Na een dag lang niks dan een lege visserkist en een bosje ballonnen gezien te hebben gaan we alweer de nacht in. Mijn tijdsbesef is heerlijk in de war.
Na deze rustige dag doemen er in het donker ineens overal schepen op. Ook wordt het duidelijk dat zelfs de oplopers te geen voorrang geven, ook al heb je die op alle fronten! Ook leek stuurman de marifoon niet uit te luisteren, of in ieder geval niet te beantwoorden. Ik maak Marijn wakker en we schijnen met lichten in onze zeilen. Na ons opgelopen te zijn haalt hij nu zijn gas eraf en ligt minder dan een mijl naast ons met praktisch dezelfde snelheid als wij. Dit bevalt me uiterst slecht, dus besluiten we maar ff weg te gijpen en achter hem langs te sturen. Waarna er op het betreffende schip weer gas wordt gegeven en hij naar de horizon verdwijnt. Zou dit nou de beruchte dronken rus zijn?
Statistisch bijna onmogelijk treffen we later die nacht nogmaals een schip waar we voor uitwijken, aangezien ook hij zich niets van ons lijkt aan te trekken. Ik vermoed een visser, met een volle bak werkverlichting aan. In dit gebied hier, zo'n 30 mijl uit de Deense kust varen veel vissers en andere schepen.

Na een paar uurtjes wordt de Deense kust ook echt zichtbaar, eerst in de vorm van vuurtorens, later aan de contouren van het landschap. Vlak voor de haven valt de intussen vrij krachtig geworden zuid oostewind geheel weg. Een dikke rolvormige wolk brengt een omslag naar zuid zuidwest kracht 1 a 2. Maar vooral hele dikke druppels regen.
Na nog een halfuurtje dobberen starten we MR. Perkins en varen de haven van Thyboron binnen, waar Carel en Eida oons gezellig een dagje komen bezoeken.




Als we 's ochtends om half negen met een glaasje rum in de kuip zitten zijn we het unaniem eens dat de Deinemeid echt een superschip is! Aan haar zal het niet liggen. Men zegt dat een schip zo zeewaardig is als haar bemanning, dus ik ga maar eens hard aan de slag.