Anker op van Flekkeroe in de regen, met niet al te best zicht, maar vol goede moed.

We willen naar Lillesand, om daar een dagje te schuilen voor de voorspelde storm.
Onderweg tussen de klippen trekt het zicht echter snel dicht en Marijn is bang voor buiig weer.

We besluiten dan maar toevlucht te zoeken tot Kristianssand, de geboorteplaats van Marijn broertje Peer. Eenmaal vlak voor de haven trekt het echter open en aangezien deze stad er niet echt aanlokkelijk uitziet, besluiten we dan toch maar weer om te keren. Wat in een enerverende reis naar Lillesand uitmondt. Kruisend tegen twee a drie meter hoge golven in houdt de Deinemeid zich prima. Isa tekent wat en ligt snel daarna te slapen, terwijl Jari toch weer wat last heeft van zeeziekte. Als hij eenmaal buiten gekomen is toont hij zich echter als een echte zeeman.
De wind neemt toe tot een goede zes beaufort met mooie koppies op de golven.
Dit hebben we nog niet gehad. De boot geeft geen krimp, maar de hals van de genua houdt het voor gezien. Ook het rif in het grootzeil wil niet blijven zitten, misschien snappen we dit rolreefsysteem toch niet zo goed als we dachten... tikkie slordig misschien, maar toch goed opgelost.
Wat een gaaf gevoel daar voorop de punt, bijna tot aan je knieën in het water en daarna weer als op een uitkijkpost over de golven heen uitkijken, helemaal te gek!
Ik ben ook erg blij met mijn droogpak, want ik ben nog steeds zo goed als droog!
In Lillesand vinden we een prachtig entree tussen de vele rotspartijen door tot in een mooi beschutte havenkom direct aan het kleine, oude stadje met een hoog poppen gehalte.
De storm van de volgende dag blijkt erg mee te vallen hier, maar een mijl of tien verderop lijken ze het hard te moeten ontgelden. Toch is iedereen blij met een dagje keuvelen aan land. Er wordt gewandeld, gedoucht, gewassen en water getankt.

Als het goed is kunnen we morgen weer fris en fruitig verder met een mooi hoge drukgebied voor de deur!