Madeira – La Graciosa
De haven op Madeira lijkt op het eerste gezicht aan een klein stadje op de berg te liggen. Wanneer we echter op verkenning gaan blijkt het hele stadje een leegstaand resort te zijn. Hoewel er een kerk, een gemeentehuis, parkeerplaatsen en een vuurtoren zijn gebouwd, woont hier niemand! Om verschillende duistere redenen (waar niemand die er wat van weet over wil of durft te praten en iedereen die er niets van weet lustig op los speculeert), is het 5 sterren complex al vele maanden, zo niet jaren gesloten. De ooit blauwe zwembaden bij de huizen zijn nu groen/bruin, de jeu de boulebaan is overwoekert met onkruid en in de grote lounge chillen hooguit wat kakkerlakken.
Ons bevalt dit privé resort wel. We zwemmen met Heros in de infinity pool. Het water van dit zwembad wordt ieder hoogwater vanzelf ververst met fris zeewater. Er zwemmen zelfs wat vissen in! We spelen iedere ochtend een potje op de tennisbaan. En we plukken cherry-tomaatjes, bananen en granaatappels die langs de weg groeien om onze voorraad vers eten aan te vullen.
Na een week of twee beginnen we genoeg te krijgen van ons 5 sterren avontuur en besluiten verder te varen naar La Graciosa op de Canarische eilanden. We hebben een mooie windkracht 4 en halve wind. De zee is prachtig en de maan verlicht de nacht dúsdanig, dat je bijna net zo veel ziet aan dek als overdag. Ik weet niet wat het is, maar ondanks deze prachtige omstandigheden ben ik in tijden niet zo zeeziek geweest als nu. We vliegen werkelijk over het water. Hoewel we op de dag van vertrek al later in de ochtend zijn weggevaren, lijken we nu toch nog te vroeg aan te komen om het daglicht te kunnen gebruiken bij binnenvaart op La Graciosa. De laatste avond voor aankomst besluiten we daarom maar een rif in het grootzeil te trekken. Met het eerste rif blijken we echter nog steeds bijna 8 knopen te lopen. We trekken er nog een rif in, waarna we net iets boven de 7 knopen blijven steken. Zo komen we nog steeds te vroeg aan! Dan ook de yankee er maar voor weg. Eindelijk! Met iets meer dan 6 knopen varen we nu de nacht in en zouden we met zonsopkomst bij La Graciosa in de buurt moeten zijn.
Wat blijkt: ineens is mijn misselijkheid verdwenen! Het lijkt er op dat we zo snel over de golven vlogen dat dat vele onrustige bewegingen in de Deinemeid veroorzaakte. Nu, met wat minder snelheid, ligt ze veel rustiger in het water en klaar ik helemaal op. Omdat het de laatste nacht is varen we het laatste stuk van de nacht gezellig samen aan dek. Op de horizon worden de contouren van Lanzarote en La Graciosa langzaam zichtbaar tegen de gloed van de opkomende zon.
Eenmaal voor anker drinken we een biertje. Ik ben behoorlijk gesloopt en kruip nog even lekker mijn bed in. Marijn heeft er echter zin in en zit al met Heros in de bijboot, onderweg naar het strand. Wat Heros natuurlijk helemaal top vindt!
Na een paar dagen bijkomen van deze (voor mij bijna onverklaarbaar zware) oversteek, komt mijn energie weer terug en gaan we op verkenningstocht. Het dorpje is nauwelijks veranderd sinds de laatste keer dat we hier waren. Wel rijden er veel meer auto’s dan in m’n herinnering. Al kan dat ook komen doordat we hier nu in het hoofdseizoen zijn, in plaats van in oktober/november zoals in 2013. We beklimmen de oude vulkaan. We zwemmen vrijwel iedere ochtend. En ik maak een paar duiken met de lokale duikclub.
We beginnen intussen aardig door onze voorraad verse producten heen te raken en besluiten naar Arrecife, een stad op Lanzarote te varen. Op La Graciosa is wel iets te krijgen, maar de keuze is zeer beperkt en de prijzen zijn erg hoog. Daarbij hebben we al een tijdje in ons hoofd om te leren windsurfen. En een stukje noordelijk van Arrecife schijnt een leuke windsurfschool te zitten. Het is ongeveer een dag varen naar Arrecife, dus we vertrekken mooi op tijd. Er zijn hier veel lokale effecten op de wind en het eerste stuk krijgen we maar moeilijk snelheid en staan de zeilen te slaan door gebrek aan wind en overdaad aan golven. Gelukkig zetten we door en worden we beloond: uiteindelijk trekt de wind aan en varen we prachtig met de wind van achteren naar Arrecife waar we begin van de avond aankomen.
De haven van Arrecife is behoorlijk veranderd in de afgelopen jaren. Er zijn maar net genoeg letters in het alfabet om alle steigers er een te geven en het geheel wordt omringd door hoge betonnen pieren en gebouwen. In de gebouwen zijn deftige winkeltjes gevestigd die luxe bonbons en dure damessjaaltjes verkopen. Gelukkig is het centrum van Arrecife nog steeds prachtig mooi. Er hangt een gezellige sfeer en de oude mannen spelen domino aan het water.
We huren een fiets, zodat we samen naar de windsurfschool kunnen fietsen en beginnen met oefenen. ‘s Ochtends lopen we een eind met Heros en doen we wat klusjes aan de boot. ‘s Middags surfen we tot we er bij neer vallen. ‘s Avonds liggen we uitgeput op de bank. Wat is het gaaf om zo samen iets nieuws te leren! Ieder nieuw stapje geeft enorme voldoening en we praten de halve avond met elkaar over onze ideeën en belevenissen van die dag.
Ik had iets raars zien zitten in het waterglas. Dit zit onder het groffilter van de motor en geeft de mogelijkheid te kunnen zien of er water in je brandstof zit. Helaas zat er niet alleen een beetje water in, maar tevens een gele slurrie…… Diesel bacterie! Oh oh, niet goed.
Met de tank nog tot aan de nok vol, kwamen we tot het plan een speciaal biocide in de tank te gooien en dan eerst de tank maar eens half leeg te varen voordat we hem openmaken en we onvermijdelijke reinigingsactie ondernemen. Slim genoeg heb ik eerst de biocide in de tank gegooid en pas daarna nog even met Willem gebeld. Willem is een vriend van ons die echt bijna álles weet van motoren. Zijn advies: als je genoeg filters hebt kan je met een klein beetje diesel bacterie nog wel een klein stukje doorvaren. Als je echter eenmaal de biocide in je tank hebt gegooid kan dit niet meer. De bacteriën breken dat af in kleinere eiwitten die door je filters heen kunnen en vervolgens kunnen stollen in de verstuivers van je motor! Met een beetje pech help je hiermee je hele motor naar de schroot. Er zit niets anders op dan dus toch maar meteen aan de slag te gaan. En na een dagje dieselfeest en een hoop gesjouw met jerrycans is de tank weer schoon en zijn de filters vervangen. Voordeel is dat we nu ook weten dat onze tank 100 liter volume heeft en niet 200 liter :).
Aan het einde van de windsurfcursus kunnen we bij de surfschool een tweedehands windsurfset overnemen. We willen van Arrecife terug naar La Graciosa zeilen. Aldaar hopen we in het relatief vlakke water zelf verder te kunnen oefenen op onze eigen plank. De baai waar de windsurfschool zit ligt op de route. We steken de ondiepe baai in tot we niet verder durven en laten het anker vallen op de rotsen onder ons. Met de marifoon roepen we de surfschool op. Niet veel later komt Charlie, onze leraar, aanvaren met de volgboot volgeladen met surfspullen! We laden ons setje bij ons aan boord, bedanken Charlie nogmaals en gaan dan weer anker op. De wind wordt steeds stabieler in de loop van de dag en met een mooie noordwesten wind kruisen we het laatste stukje naar de ankerbaai van La Graciosa. Bootvriend Eelco staat ons al op te wachten met een pan hutspot en een tas vol koude biertjes. Veel betere buren kun je je toch niet wensen!
Volgeladen met vers fruit, groenten en water plannen we voorlopig een mooie routine hier op Graciosa op te bouwen: wandelen met Heros, klusje aan de boot, surfen surfen surfen, eten, wandelen met Heros, lezen, slapen en weer opnieuw!
Weer een heerlijk verhaal om te lezen Sanne. 🙏🏼😘
BeantwoordenVerwijderen