woensdag 25 september 2013

Nu er wat meer tijd is een update:

Als we vertrekken uit Amsterdam regent het en staat er een flinke poeier. Nadat we volgetankt zijn pikken we Heine nog op bij het station, welke al snel het stuur overneemt. Dat is luxe :) en gezellig. Als bedankje noemen we de hydrovane stuurinrichting maar Heine of Heinovane. In Ijmuiden gaan we door de sluis en naar de jachthaven, op dit korte tochtje door de havenmond is de zwel, veroorzaakt door de westerstorm van de afgelopen dagen, goed te voelen. Kunnen we vast wat inslingeren.
  
Kijk oma, een foto in de sluis van Ijmuiden, zoals je vroeg!
Dat inslingeren blijkt niet onnodig, want als we de volgende dag verder varen richting Scheveningen staat er nog een stevige bries, 5 af en toe 6 beaufort, maar de golven van de afgelopen nacht staan er nog alsof ze op ons hebben gewacht. Licht bleekjes zit ik in de kuip en door af en toe wat te sturen probeer ik mijn hoofd wat helderder te krijgen. Gelukkig blijft mijn maaginhoud het pad volgen dat ik voor hem in gedachten had. Marijn heeft natuurlijk weer nergens last van en gaat zelfs binnen vrolijk zijn gangetje...
In Scheveningen aangekomen zijn we allebei moe van de indrukken, alertheid en gezonde spanning.
De haven van Scheveningen is wel wat leuker dan die van Ijmuiden, waar je opgesloten wordt achter grote hekken. Maar ook hier betaal je de hoofdprijs, maar heb je toch koude douches. Dat die mensen niet snappen wat nou echt belangrijk is voor zeilers in ons koude kikkerlandje! Haha, verder een leuke stad. We doen de laatste inkopen en ontmoeten al meteen een paar andere schepen die min of meer dezelfde reis voor zich gepland hebben liggen als wij.
Van Scheveningen zetten we de reis voort naar Frankrijk, Calais zal ons volgende doel zijn.
Hiervoor moeten we eerst nog door het verkeersscheidingsstelsel bij Europoort Rotterdam. Om het ons te vergemakkelijken krijgen we daar ook nog te maken met een raar soort tegen elkaar in klotsende golven, waar we geen van beide een afdoende verklaring voor weten te bedenken.
Toch komen we vrij gemakkelijk achter de grote joekels langs. Ja, achterlangs ja, ik heb het wel gehoord, verstaan, onthouden, in mijn kop geprent. In principe ga je als kleintje gewoon altijd achter de grote schepen langs, dan kunnen ze nooit over je heen varen en ze gaan vaak ook echt harder dan je denkt.
Ter hoogte van zeeland neemt de wind af en langzaam maar zeker wordt de zee ook rustiger, wat mijn algeheel welbevinden zeer positief beïnvloed. Hoewel ik langzamerhand wel het gevoel krijg ingeslingerd te raken, zolang ik maar niet naar binnen moet.

Op de rest van de toch naar Calais bewijst de AIS ontvanger zijn nut. Het scheelt een hoop gedoe als je op je beeldschermpje gewoon kan zíen hoe hard en vooral ook welke kant op een schip op de horizon vaart.
In Calais is de temperatuur al een graad of vijf hoger dan in Nederland. Welk verschil goed te voelen is en ons aanmoedigt en ondersteund in de gedachte dat we de goede kant op varen.
Wat ook een enorm goede aankoop blijkt te zijn is de windvaan. Wat een genot dat je niet zelf hoeft te sturen! Het is soms bijna gênant, zo goed als hij het doet, hij kan hoger aan de wind  sturen dan wij zelf!


We liggen aan een mooring, ja!ja!ja!, zo had ik het plaatje in mijn hoofd. Een mooring is gewoon en boei met en stalen oog erop, waar je je boot aan vast kan maken. Geen gedoe met ankers, geen haven, lekker roeien met de bijboot. Of geroeid worden voor mij dan, ik heb in een domme actie wat hard met min hand tegen de giek geslagen en kan mijn linker hand nu nauwelijks gebruiken.
Het is dinsdag en we zetten de reis voort op naar Cherbourg, of iets daar in de buurt als dat onderweg beter zal blijken te zijn.

We krijgen werkelijk een prachtcadeautje van Poseidon; kalme zee, bakstagwindjes en warme zon die ons zelfs in korte broeken zet. We wassen ons op het voordek met putsen vol koud zeewater en genieten verder van de rust en de zon. Het scheepvaartverkeer wordt aanzienlijk rustiger als we door het smalste stukje van het kanaal, ofwel 'pas de Calais' zijn, wat de ontspanning compleet maakt. Oh wat fijn, ik heb het gevoel dat alles wat we hebben gedaan om weg te komen nu al de moeite waard is.

De tweede nacht op zee geeft heel weinig wind, wat vooral lastig is als je ook nog eens vier knopen stroom tegen hebt en dus achteruit vaart. Zeil eraf tegen het klapperen, zeil er weer op, boom erin, nu varen we volgens de gps dwars uit, misschien dan toch maar over de andere kant.... gijpen, boom tussen de binnenstag door, boom weer in de genua, ja we gaan, 0,5 knopen en nog de goede kant op ook! Maar dan na tien minuutjes staat alles weer te flapperen, varen we met 1,5 knoop achteruit en kan het voorzeil er weer af. Pfff, het begint bijna op werken te lijken, ik wil slapen! Maar ja, Marijn natuurlijk ook, dus ik zal toch nog drie uurtjes moeten wachten tot ik weer aan de beurt ben...
Als we de volgende ochtend in Cherbourg aankomen is het allemaal al weer snel vergeten. Wat is het water hier helder! Een verfrissende duik geeft me de energie om de stad te bekijken. Mooie oude stad, heerlijke douches bij de haven en kinderen hebben zeilles in allerhande bootjes, ahhh, Sanne is alweer helemaal gelukkig :).
Als alles volgens plan gaat gaan we morgen weer verder richting Brest, waar we waarschijnlijk even moeten wachten op een laag dat over de golf van Biskaje trekt. Maar dat zien we dan wel weer. Eerst maar weer een mooie 170 mijl zeilen!

4 opmerkingen:

  1. He Lieverd wat een prachtig verhaal! Gelukkig zag ik een link van Carel op Facebook....
    Goede reis en ik lees graag meer! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wauw bikkel! Wat een superavontuur ga je tegemoet, geniet ervan x

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Errug tof - krijg bijna het gevoel zelf op reis te zijn! Njoy!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hee, nog een Deinemeid! Ik kwam hier even kijken omdat ons eigen schip ook zo heet. Heel veel plezier op deze gave tocht (dit is het begin pas toch?)!

    Ruth

    BeantwoordenVerwijderen