Het regent al de hele dag, de lucht is donkergrijs en de hemel wordt verlicht met bliksemflitsen. Het gerucht dat het regenseizoen niet meer bestaat wordt steeds minder geloofwaardig. We spelen Elfenland en kijken een filmpje. Morgen is er een funrace naar een eilandje, zo'n 9 mijl verderop. We hebben ons ook ingeschreven en hopen vurig dat het weer morgen beter is. 
Als het 's ochtends licht wordt zijn de wolken vertrokken. Er staat weinig wind en we leggen de spinnaker en gennakers klaar. Het is heerlijk om weer te zeilen met de Deinemeid. Dat was toch zeker een maand of 5 geleden! De race blijkt wel een erg hoog fun gehalte te hebben. Ondanks dat het door DE racegoeroe van Trinidad is georganiseerd, gaat bij hem als eerste de motor aan. De barbeque blijkt een hogere prioriteit te hebben. Wij hebben geen haast en als er weer een zuchtje wind komt, zeilen we rustig verder.
De barbeque is een groot feest. Naast voldoende eten en drinken hebben veel mensen hun muziekinstrument meegenomen. De mooiste wordt door de eigenaar een trashpan genoemd. Het doet denken aan een steelpan, maar bestaat uit vele kleine blikjes waar voorheen bonen, sap of groenten in hebben gezeten. Door de blikjes te verwarmen en met een hamer te bewerken heeft ieder blikje zijn eigen toon. De man blijkt een ware artiest. Het is bijna onmogelijk om stil te blijven staan als hij speelt.
Als het grootste feest voorbij is, is ineens iedereen verdwenen. Er ligt een boot bij ons langszij geknoopt, maar er is niemand meer aan boord. Alle boten zijn teruggevaren of hebben om het hoekje een wat beschuttere baai opgezocht. Op het eilandje waar we liggen werden vroeger  leprapatienten gestald, om besmetting te voorkomen. Nu is het verlaten en vind je er half geruineerde huizen en vooral grote bergen met vuilnis. Hoewel dat normaal lijkt voor heel Trinidad.

Als we ons net een beetje verlaten beginnen te voelen, komen de eerste bezoekers al met hun bijboot vanaf de baai om de hoek. Ineens zit de kuip vol met mensen. Gelukkig blijft het droog en tot in de nacht wordt er gepraat, gelachen en vooral heel veel muziek gemaakt. Het instrument is nu een quatro, een soort klein gitaartje, waar calypso overheen gezongen wordt. Calypso liedjes hebben een erg grappige tekst en een vrolijke melodie.
De volgende ochtend staat er een mooie wind en we krijgen een prachtige show van grote grijze dolfijnen en roze vlekken op hun lichaam. Dit zeilen smaakt duidelijk naar meer. Helaas kunnen we nog niet naar Tobago of Grenada, ivm met depressies op de atlantische oceaan, die mogelijk een orkaan zouden kunnen vormen. Tot die voorbij zijn blijven we dus nog even genieten van de Trini-gezelligheid.

Daar staan we dan, met z'n allen in de rij voor customs en immigration op Tobago.

Er staan zo'n twintig Japanners voor ons en de Caribische administratie bestaat hier uit papieren met daarop zo veel mogelijk stempels. Hoewel we bijna drie uur overstap tijd hebben, redden we de aansluiting naar Trinidad maar net. Uitgeput, maar opgelucht dat er hier geen vliegtuigen uit de lucht geschoten worden komen we aan in Port of Spain. Het  is al donker en eenmaal op de boot schuiven we de ergste troep opzij en kruipen ernaast in bed. De eerste dagen is het nog wennen aan de hitte, het ritme en elkaar, maar al snel lijkt het of we nooit zijn weggeweest. 

We hebben gereserveerd bij een werf die Powerboats heet. Het terrein is verdeeld in twee delen; een deel met grote stalen rekken waar de speedboten met een gigantische heftruck ingeparkeerd worden en een groot veld met zeilschepen. Ons doel is om binnen 5 dagen het onderwaterschip te repareren (het akkefietje met de Tobegiaanse visserman), de pokken te verwijderen en flink wat lagen antifouling aan te brengen.

Vooral het verwijderen van de pokken is een tijdrovende bezigheid. Met natschuurpapier en een waterslang proberen we zoveel mogelijk pokken en oude verflagen te verwijderen. Gelukkig helpt de hele bemanning mee en is de Deinemeid binnen twee dagen klaar om geschilderd te worden. 

's Middags eten we overheerlijke roti bij een klein blauw huisje. Als je te laat bent is het al op. Er lopen een soort leguanen rond. Ze zijn fel groen van kleur en hebben lange staarten. Wonderbaarlijk genoeg  is het vooramelijk droog en het werk vordert snel. We hebben zelfs nog tijd om naar een feest te gaan, waar de verliezers finale van het WK wordt gekeken. Iedereen is voor Brazilie, maar gelukkig wint Nederland. Het feest in bij een Engelse man, die geadopteerd is door Trini's. Zijn vrouw heeft het huis ontworpen. Het lijkt wel of we in een MTV programma terecht zijn gekomen. Er zijn meerdere gasten kamers, met allemaal hun eigen badkamer en sauna. Er is een jacuzzi en een zwembad dat overloopt in een waterval. De bar is goed voorzien en biedt uitzicht over de golf van Paria. Isa kan er zich wel wat bij voorstellen en voelt zich meteen thuis.

Als de vijfde dag is aangebroken zijn we klaar om in het water te gaan. Met minder toeren en dubbele snelheid tuffen we terug naar TTSA. TTSA is de jachtclub van de locals hier. Het is er bijna altijd gezellig, betaalbaar en, niet onbelangrijk, ze hebben een zwembad! Met een voldaan gevoel laten we het anker neer. De deinemeid wordt steeds meer weer een boot, heel fijn.