Santa Cruz Tenerife is een vrij grote stad met vooral heel veel mode winkeltjes.
De zoektocht naar een zwembroek is in deze tijd van het jaar echter een grote opgave. Hoewel de winkels bulken van de mutsen, handschoenen en sjaals (het is hier immers maar 24 graden Celsius!), vind je op zijn best een Speedo ballenknijper op de sportafdeling, maar zie die een 13 jarige jongen maar eens aan te laten trekken.
De redding kwam op zondag.
Iedere zondag lijkt het hier wel Koninginnedag. Een gebied ter grote van heel Harlingen centrum is bezaaid met kraampjes en kleedjes, waar zowel oude rommel, zelf gemaakte kunststukken als 'van de wagen gevallen' merk artikelen verkocht worden. Waarbij je bij deze laatste niet verbaasd moet staan als de letters waarmee het merk wordt aangegeven er al voor de eerste wasbeurt zijn afgevallen.
Gelukkig bevonden zich onder het kraamvolk ook mensen die van hun jongenszwembroeken afwilden, die wij ze in dank afnamen.
In de haven is het aangenaam vertoeven, zolang het weer droog is. Als het echter geregend heeft, spoelt alle rommel van het eiland via een rivier keurig de haven in. Waarna de haven stinkt als een riool en er overal plastic, olie en takken drijven. Wel opvallend is hoe mooi schoon de eerst zo smerige betonnen rivierbodem eruit ziet na zo een regenbui.
Op de mooie dagen gaan we met bus 910 naar naar Playa Teresitas, waar je heerlijk kan zwemmen, zonnen, lummelen, snorkelen en zelfs baantjes trekken.
De douche bij de haven wordt verwarmd met zonnewarmte, wat betekent dat je op zonnige dagen heerlijk heet kan douchen, maar dat je op koele grijze dagen slechts een koude plens kan verwachten.
Het is duidelijk dat de mensen hier niet gewend zijn aan dit weer. Hoewel Isa en ik als echte Hollanders in onze korte broek door de regen stappen, sluiten er winkels en zijn er zelfs scholen dicht in verband met dit 'noodweer'. De televisies, die hier in ieder cafeetje en restaurant hangen en ook altijd aanstaan, zenden beelden uit van de 'termentor' die Tenerife in zijn greep heeft. Wij hebben grote lol als we vervolgens de schokkende beelden van een overstromende putdeksel, een waterstroompje op de weg en een ingestort muurtje van een meter hoog en twee meter breed zien. Toch fijn als dit hier 'code rood' is.
Langzamerhand begin ik me toch wat zorgen te maken over het tijdstip van aankomst op Tobago. Mijn vader, moeder en broertje komen ons daar bezoeken, maar als we hier nog lang blijven komen we pas aan als zij al weer vertrokken zijn. Het blijkt maar weer hoe moeilijk het is om afspraken te maken onderweg.
De moed zakt me bijna in mijn schoenen bij het nieuwe weerbericht, het lijkt wel nog eens tien dagen te gaan duren! En ik heb me nog wel zo verschrikkelijk verheugd om ze straks weer te zien! Even overweeg ik om morgen dan maar naar Nederland te vliegen om iedereen weer ff te zien, en mijn oma een dikke knuffel te kunnen geven. Ik besluit er toch nog maar een nachtje over te slapen. Wonder boven wonder ziet alles er de volgende dag al veel beter uit! Misschien kunnen we over vier dagen al weg! Dan hebben we met een beetje geluk nog een goede week samen op Tobago! Ineens gaat alles heel snel. De plannen om de Teide te beklimmen worden aan de kant gezet. We ruimen de boot op, poetsen binnen en buiten, doen enorm grote boodschappen en gooien de tanks vol.
Het lijkt nu echt zo ver, morgen is het vrijdag de dertiende, en gaan wij vertrekken voor een oversteek van 3000 mijl naar Tobago. Als we veel geluk hebben zouden we dat in drie weken kunnen redden.
We vinden het allemaal spannend, maar hebben vooral ook heel erg veel zin om straks onderweg te zijn.
Het zou dus wel eventjes kunnen duren tot het volgende berichtje weer wordt gepost!