Duinkerke - Cherbourg

 

Bij aankomst in Frankrijk heersen de coronamaatregelen nog strikt over het land. Om 6 uur in de avond begint de avondklok en zelfs op de steiger van de jachthaven loopt iedereen met een mondkapje op. Het is er dan ook heerlijk rustig, wat ons een luxe positie geeft bij het verkennen van de stad. We bezichtigen de mooi gelijnde windjammer Duchesse Anne, de boei met een Sirene en een leuk strand om met de hond te wandelen. We doen nog wat kleine klusjes aan de boot, onder andere het vervangen van de VHF antenne splitter (waardoor we nu eindelijk goed zichtbaar zijn op de AIS) en zetten dan koers richting Calais.

Het is mooi weer en onder vol tuig varen we aan de wind. Volgens de voorspelling draait de wind later nog wat, dus we zetten de slag wat verder door naar het noorden in de hoop het straks bezeild te hebben. We kruisen tussen de banken door en het water is vrij vlak.

 Langzaam trekt de wind verder aan en natuurlijk draait de wind precies de andere kant op, haha. We steken het eerste rif, dan de fok er tussen uit, dan het tweede rif er in…. Intussen zijn de wind tegen stroom golfjes mooi opgebouwd, zeker nu we de beschutting van de ondieptes hebben verlaten. Dan komt Calais al in zicht. De aanloop naar de haven is afgedekt met een ondiepte waarbij op de kaart bijgeschreven staat: ‘Waarschuwing! Er zijn hier kleinere dieptes dan op de kaart gemeld!’. Hoewel we in theorie al kunnen afvallen richting de havenmond, besluiten toch nog maar twee extra klapjes te maken, om zo met ruim water onder de kiel op de havenlichten aan te sturen. 

Vanuit Calais varen veel grote veerboten. Er is dan ook een actieve verkeersleiding aanwezig, die ons toestemming verleent de haven binnen te varen nog bovenop de stoplichten die je hier langs de kust vaker ziet bij wat grotere havens. Het gevaar van de veerboten wordt duidelijk zichtbaar als we de haven binnen varen: Er ligt een Nederlands jacht met een doordemiddengeknakte mast, compleet vervormde preekstoel en nog veel meer schade aan de steiger. Oorzaak? De veerboot een zoentje te geven. Dat wil je dus niet!

Calais overtreft al onze verwachtingen. Niet alleen is de haven erg ontspannen en voorzien van misschien wel de beste havendouches ooit, tevens hangt er een zeer ontspannen sfeer, zijn de mensen uiterst vriendelijk (en dat voor Fransen!) en we kunnen ons hier ook nog eens in laten enten! Voor de gehele komende week is de voorspelling west tot zuidwesten wind, kracht 6 tot 10! We besluiten het er dus maar even lekker van te nemen. We maken een afspraak voor een prik Moderna en natuurlijk weer een lijstje met bootklusjes die we ons voornemen te doen. Met een net aan de railing wordt het als het goed is een stuk moeilijker voor hond, zeil en mens om overboord te spoelen en een uurtje in de mast maakt ons beter zichtbaar door een nieuwe radarreflector en geeft de zaling een haakje om de kotterstag achter te haken wanneer we deze er tussen uit willen hebben.

Met de prik in de bloedbaan begint het toch wel erg te kriebelen om weer verder te zeilen, we willen naar het mooie weer! Even de marifoon aanzetten en we zijn snel weer genezen. Met windkracht 10 vragen zelfs de grootste vrachtschepen in het kanaal om toestemming om van de standaard routes af te wijken, omdat ze anders te veel gevaar lopen door de golven.

Captain John, een man van in de 80 en met een traditioneel dik gebouwde houten motorzeiler vermaakt ons een avond lang met de meest geweldige avonturen uit zijn leven. Van hoe hij als jongetje van 8 alleen het kanaal overzeilde en daarvoor zo’n pak slaag kreeg dat hij een maand niet meer kon zitten, tot aan de oude dametjes bij wie hij ging eten in de flat naast de jachthaven. Geen film die hier tegen op kan!

Dan, als we ons bijna niet meer kunnen voorstellen dat het ooit wel eens anders waait dan hard en tegen, komen er gunstige winden in de voorspelling. In de avond varen we vast de haven uit (er is een getijde drempel) en knopen vast aan een van de mooringboeien vanwaar je op ieder moment in het tij kan vertrekken. De volgende ochtend heel vroeg hijsen we de zeilen en benutten de volle stroom mee verder de kust van Frankrijk af. Het plan is om naar Cherbourg te varen. Met 3 knopen door het water en af en 7 over de grond spoelen we die kant op. Als we net iets voor Boulogne sur Mer zijn valt de wind volledig weg. Het is een prachtig gezicht, die spiegelgladde zee. De stroom die we tot nu toe mee hadden zal zich echter spoedig tegen ons keren en dan hebben we toch echt wat wind nodig om niet weer terug naar Calais te spoelen. We besluiten het plan daarom aan te passen en varen Boulogne sur Mer binnen om de volgende ochtend weer vroeg te vertrekken met de stroom weer mee en hopelijk ook weer wat wind.

Boulogne is een échte stad! De coronamaatregelen zijn inmiddels ook in Frankrijk wat versoepeld en rond het middaguur bruist het van de mensen op straat. Bergen op de achtergrond geven ons het gevoel dat we al echt een eindje op weg zijn. Het verval in de haven van Boulogne is gigantisch. Vandaag is er meer dan 9! meter verschil tussen hoog en laag water.

De volgende ochtend vertrekken we met zonsopkomst. Het wachten blijkt de moeite waard geweest. We zetten de fok te loevert en hijsen aan lij de gennaker er tussen. We glijden heerlijk over de vlakke zee. Onderweg krijgen we bezoek van dolfijnen. Ik weet niet hoe het komt, maar het lijkt alsof iedereen altijd gelukkig wordt bij het zien van deze dieren. Vandaar wellicht ook de naam.

Gedurende de dag trekt de wind aan en in de avond surfen we met 11 knopen van de golven af met 2 reven in het grootzeil en de fok te loevert. Het is zeker een kick om zo te varen. Nu het langzaam donker begint te worden mag het van mij echter toch wel wat rustiger. Marijn geniet nog ff goed van z’n adrenaline kick en dan, voor mijn eerste wachtje begint haal ik het grootzeil naar beneden en varen we (nog steeds met 7 knopen door het water) op alleen de fok de nacht in.

Het is onze eerste overnachtse tocht van deze reis en Heros heeft nog nooit een nacht doorgezeild. Hij moet dan ook ff wennen dat alles binnen nog steeds beweegt. Slingerende handdoeken en jassen, een klotsende wasbak, een schommelend fruitnet, het lijkt alsof voor hem alles tot leven gekomen is. Heros slaapt vannacht daarom op de zitzak onder het helmhout. Wat ik dan wel weer erg gezellig vind, zo samen op wacht! De combinatie van wind en stroom zorgt voor een mooie ‘Mer Agité’. Met het slingerschot in de wachtkooi pakken we allebei toch nog een uurtje slaap.

Met de ochtendzon komt ook de zee tot bedaren en nog dezelfde morgen, glijden we de haven van Cherbourg binnen. Wat is het water hier helder en mooi!