Deinemeid: Harlingen-Zeeland

31 Maart 2021, op de achtergrond van Piets weerbericht glijden we langzaam de haven van Harlingen uit. Uitgezwaaid door onze lieve vrienden na een rustige en gezellige winter in Harlingen. Is dit het dan? Het vertrek van onze grote reis? Misschien heeft deze reis gewoon niet zo’n hard begin, enkel een vage overgangstoestand van plaatsgebonden naar ‘onderweg’.

Ik besluit dus maar gewoon dat dit het is. We zijn vertrokken!

Deze eerste dag varen we helemaal naar Kornwerderzand en besluiten daar vervolgens maar een dagje te blijven liggen. Nu we toch vertrokken zijn hebben we immers geen haast meer. Het plan is vanaf hier af te zakken naar Het Zuiden, onderweg een laatste groot-onderhoud-stop makende in Middelharnis. Het Zuiden, wederom zo’n vaag begrip. Het voelt als warmte en daar hebben we allemaal wel zin in. Op naar Het Zuiden dus.

Onderweg stoppen we op de meest exotische plekjes die het Ijsselmeer te bieden heeft om afscheid te nemen van aldaar wonende vrienden en familie. Zo leren we Nederland nog eens kennen! Het is heerlijk om onderweg te zijn en lekker buiten te spelen met de wind en het water. Als we bij Ijmuiden de Noordzee opvaren voelt de bevrijding compleet. Wat is dit fijn!

Bericht over vastlopende jachten en viskotters in het Slijkgat (toegang tot het Haringvliet vanaf zee)... Geen goed plan. Telefonisch contact met de vuurtorenwachter bevestigd dit en we besluiten door Rotterdam te varen: wat een geweld aan zee- en binnenvaart is daar te aanschouwen! Geloodst door de ene na de andere verkeerscentrale manoeuvreren we ons tussen de af en aan varende schepen door. In Rotterdam varen we door prachtige bruggen en vervolgen onze tocht over de Dortse Kil. Vanaf dan wordt het rustiger.

We gaan voor anker in een beschut kommetje. Heros kan lekker los en vermaakt zich kostelijk. ‘s Avonds zit ik op de preekstoel, starend over het water. Ik kan bijna wel huilen van geluk, wat heb ik hier naar uitgekeken!

We zijn al lekker ingeslingerd in het reizigersbestaan. De vrijheid lonkt. We gaan echter nog ff een paar weekjes flink aan de slag. We varen door naar Middelharnis met een mooie lijst klussen.

We mogen en kunnen veel zelf doen en wat ze voor ons doen ziet er goed uit. We toveren het achterdek om tot ‘Solar Farm’, installeren een gloednieuwe giek, vervangen de lieren en bijbehorende plaatjes op de mast en plaatsen stoppers. We vervangen de voorloop voor de grootzeilleuvers door profiel waar de leuvers als het goed is in blijven zitten, in plaats van er lukraak uit te springen wanneer ze daar zin in hebben. We huren de kleinste auto bij het verhuurbedrijf in Middelharnis om twee zeilen op te halen in Makkum. Met een bakwagen voor de prijs van een blikken gebakje rijden we vervolgens naar Friesland om de twee zeiltjes op te halen. De slogan van het autobedrijf: ‘de no-nonsens verhuurder’… We nemen nog één maal afscheid van familie en vrienden en rijden dan weer terug.